Τεύχος 31 (Άνοιξη 2017)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΙΟΥΡΑΣ: «Κει στα θρανία απάνω, την ακοή, την όραση, το νου μου εγώ χάνω». Η «φαουστική» κριτική στο Πανεπιστήμιο ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ: Η κριτική θεωρία της Φραγκφούρτης και ο λόγος της ποινικής καταστολήςΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δύο θέσεις του Max Horkheimer για τον ολοκληρωτισμόΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΙΩΝ ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ: Ετιέν-Λουί Μπουλλέ. Επιστημολογικές προϋποθέσεις της αρχιτεκτονικήςΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΑΡΤΣΙΔΗΣ: Όψεις και όρια του κλασικού φιλελευθερισμού του Adam Smith, από διατομική σκοπιάΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΚΟΛΥΡΗΣ: Ο Ζακ Ντεριντά για τη «μη ηθική» διάσταση της ηθικής: Θυσιάζοντας τους άλλους στο όνομα του άλλουΝΙΚΟΣ ΦΟΥΦΑΣ: «Αλλοτριωμένη εργασία», «κυριαρχία και υποτέλεια». Κριτική ενός κοινού τόπουΑΘΗΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Βιβλιοκριτική: Διατομικότητα: Κείμενα για μια οντολογία της σχέσης

Αλίκη Λαβράνου, Γνώση, πίστη και πολιτική. Κριτική της υποκειμενικότητας και θεμελίωση της πολιτικής στον Χέγκελ της περιόδου της Ιένας, 2017

Η εργασία επιχειρεί μια ανάγνωση δύο κειμένων του νεαρού Χέγκελ, γραμμένων στις αρχές της περιόδου της Ιένας, του κειμένου “Πίστη και Γνώση” και του κειμένου για το “Φυσικό Δίκαιο”. Το πρώτο συνιστά μια κριτική σε αυτό που ο Χέγκελ αποκαλεί “ανα-στοχαστική φιλοσοφία της υποκειμενικότητας”, δηλαδή στη φιλοσοφία των Καντ, Γιακόμπι και Φίχτε. Το δεύτερο αφορά την προβληματική της θεσμικής συγκρότησης της νεωτερικής κοινωνίας και περιλαμβάνει μια κριτική στις κλασικές θεωρίες του φυσικού δικαίου. Η εργασία επιχειρεί, ωστόσο, να αναδείξει την ενιαία προβληματική που διατρέχει τα δύο κείμενα και η οποία συνδέει τη γνωσιοθεωρητική επιχειρηματολογία του πρώτου κειμένου με την πολιτικο-φιλοσοφική επιχειρηματολογία του δεύτερου.Το κείμενο “Πίστη και Γνώση” εκκινεί από το εύρημα της αναπαραγωγής μιας υπερβατικής πίστης στο εσωτερικό της νεωτερικής… Continue reading