Η βασική στόχευση αυτής της μελέτης είναι η λογική ανάπτυξη της έννοιας του κοινωνικού κράτους κατά τρόπο ώστε να εμπεριέχει ως θεμελιώδη συνιστώσα το στοιχείο της κρίσης. Η έννοια του κοινωνικού κράτους, όπως ανα- πτύσσεται κατά τον τρόπο αυτό, προβάλλει ως πεδίο αναγνώρισης των αντινομιών της κοινωνικής πράξης, χαρακτηριστικό προς το οποίο έλκεται η προβληματική περί νεωτερικότητας. Η έννοια αυτή χωρίς να ταυτίζεται με μια αντίληψη περί πλήρους και τέλειας υπαγωγής του κοινωνικού επιμερισμού σε μια φετιχιστική αντίληψη περί γενικού κοινωνικού συμφέροντος, αναδεικνύει, με την επισήμανση επιμέρους πτυχών της κρίσης, τα εμπόδια που φράζουν την αναστοχαστική αναφορά του κοινωνικού επιμερισμού και της κατασκευασμένης κοινωνικής πράξης στους όρους τους, όροι που είναι δυνατόν να αναγνωρισθούν ως δυνατότητα στην ιδέα της «κοινωνίας… Continue reading
Έτος: 1997
Τεύχος 10 (Μάιος 1997)
Περιεχόμενα Σκέψη, επανάσταση, πραγματικότητα. Προβλήματα της εγελιανής θεμελίωσης των κατηγοριών συγκρότησης της πολιτείας Γιώργος Φαράκλας Ζητήματα σχετικισμού στην κοινωνική γλωσσολογία Μαριάννα Κονδύλη Η κριτική των κοινωνικών διακρίσεων και της ηθικής. Ο Hume και ο Marx συναντούν την εξελικτική θεωρία των παιγνίων Γιάννης Βαρουφάκης Θεωρητικές προσεγγίσεις στο καπιταλιστικό κράτος Χρήστος Πιτέλης Ιδιοκτησία και ελευθερία στις θεωρίες του Justus Möser και του Jean-Jacques Rousseau Θανάσης Γκιούρας Παγκοσμιοποίηση, εθνικό κράτος και πολιτική του χρήματος Γιώργος Χάλαρης