Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να ανασυγκροτήσει το σύνολο του έργου του κλασικού κοινωνιολόγου Émile Dyrkheim. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην επίδραση που άσκησε σε αυτό η διαλεκτική προσέγγιση της ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας του Hegel. Εκκινώντας από την διερεύνηση της έννοιας της διαλεκτικής και τη σχέση της με την οργανικότητα του κοινωνικού, η μελέτη αυτή αναδεικνύει τον αξιολογικό πυρήνα της κοινωνιολογίας αλλά και της φιλοσοφικής της δικαιολόγησης.
Η μελέτη εξετάζει την λεπτοφυή κατασκευή της νεωτερικότητας ως οργανικής αλληλεγγύης και συσχετίζει την έννοια αυτή με τα γραπτά του Durkheim για την επαγγελματική ηθική, την ηθική εκπαίδευση, την αυτοκτονία, τη θρησκεία και τον πραγματισμό.
Στην προσπάθεια να αναδειχθεί η εσωτερική σχέση της κοινωνίας με την ηθική, εξετάζονται επίσης και οι φιλοσοφικές επιρροές στο έργο του Durkheim, οι οποίες μας επιτρέπουν να αμφισβητήσουμε την εικόνα που αναπαριστά τον Durkheim ως εκφραστή του θετικισμού, του εμπειρισμού, του σχετικισμού και του πολιτικού συντηρητισμού. Προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, η μελέτη ανατρέχει συστηματικά στην εκτενέστατη δευτερεύουσα βιβλιογραφία, η οποία αντανακλά τον πλούτο και την επικαιρότητα της σκέψης του Γάλλου κοινωνιολόγου.