Το ειδοποιό χαρακτηριστικό των κλασικών συμβολαιακών θεωριών συνίσταται στο εγχείρημα θεμελίωσης της εξουσίας επί μιας έννοιας συναίνεσης των πολιτών, η οποία παράγεται από τον Ορθό Λόγο. Η ιδέα του συμβολαίου βρήκε έκφραση σε πληθώρα διαφορετικών θεωριών, για να φθάσει στην κορύφωσή της στις μεγάλες θεωρίες του ∆ιαφωτισμού και έκτοτε να περιπέσει σε αφάνεια. Το 1971, με τη δημοσίευση της Θεωρία της ∆ικαιοσύνης, ο John Rawls επανέφερε στο φιλοσοφικό προσκήνιο την ίδια παλαιά ιδέα. Ποιο είναι το νόημα αυτής της αναβίωσης; Μπορεί η συναίνεση να θεωρηθεί ιδρυτική της κανονιστικής ορθότητας;
Ποιες είναι οι επιστημολογικές προϋποθέσεις και οι αξιακές δεσμεύσεις της θεωρίας με βάση τις οποίες μπορεί να τεθεί το ζήτημα της κανονιστικής ισχύος του συμβολαίου; Επιχειρώντας να απαντήσει σε ερωτήματα αυτής της μορφής, το βιβλίο εισηγείται μια κριτική διαδρομή στο έργο του Rawls σε μια προσπάθεια να θεματοποιηθούν ορισμένα βασικά προβλήματα συγκρότησης των όρων της συμβολαιακής του θεωρίας.